AppendiX Grafiek gaf haar derde editie At Random uit tijdens het literaire festival ‘Woordnacht’ op 10 mei in het Goethe-Institut. Eén nacht waarin de Rotterdamse letteren verenigd naar buiten traden – Op de Literaire As – het gebied dat zich uitstrekt van het Centraal Station tot aan de Westzeedijk. Vertrekpunt en inspiratie waren vertaalde gedichten van de Duitse dichter/schrijver Kurt Bartsch (1937-2010).
De vertaalde gedichten van de Duitse schrijver Kurt Bartsch bestaan uit korte, staccato zinnen; uit fragmenten waarbij pas na herlezing het verband doordringt en de beelden opdoemen. Deze poëzie sloot prachtig aan bij de illustraties in een grafische techniek en het concept van ‘at random’. Op eenzelfde dwarse manier hebben zes beeldend kunstenaars een prent gedrukt die zich in stukjes voegt bij de tekst.
Deelnemers: Astrid de Pauw, Esther Schoonhoven, Monique van Wensveen, Tijs van Bakel, Inez Odijk, Henning Rosenbrock (Vertaling: Martin Mooij)
{At Random / #3-2014} werd op 10 mei 2014 gepresenteerd in Goethe-Institut Rotterdam en was vanaf 11-05-2014 t/m 10-07-2014 online beschikbaar.
SLOOP
Ik ben elke steen hier, huizen straten
Deze kamer mijn tweede huid, ik kan niet
Uit mijn huid, begrijpt u, ik wil niet
Mijn vlees vergaat hier sneller dan ergens anders:
Dat is het dat mij hier houdt. Kamers zonder licht
De kelders leeg, de soningen verlaten:
Als ik hier sterf, sterf ik alleen.
Ergens anders leef ik alleen. Het is de vraag
Wat beter is. (Op mijn leeftijd
Groeit geen tweede huid!) Ik zeg:
De verhuisauto is mijn lijkwagen.
Als ze mij halen, spring ik uit het raam
LEIDER
Bij mij liep alles goed, geen problemen
Want een huis, zes kamers, een groen gazon
Centraal verwarmd, twee kinderen, spruitkool
Een schutting er omheen WACHT U VOOR DE HOND
Mijn loopbaan: steil. Van de regen in de drop
Tot op zekere hoogte, mijn chauffeur
Was wat ik ben: afdelingchef
De kinderen zingen ALS ‘IE VALT DAN SCHREEUWT ‘IE
Ja, die humor.
GROOTVADER
De vader van mijn vader, Duits arbeider
Betrouwbaar dus, vlijtig nog in bed:
In tien jaar tijd maakt hij bij zijn vrouw tien kinderen
Die hij onderhouden moet met zijn werk.
Tien uren dagelijks twintig jaar lang
Draait de beendermolen, rolt zijn fiets
Met hem door de fabriekspoort iedere morgen
‘s Avonds door de poort terug naar huis
Dat is de andere hel: een zieke vrouw
Tien opengesperde bekken, twintig ogen
Om een lege tafel HIJ SCHREEUWDE STAPTE SCHREEUWEND
OP Z’N FIETS SCHREEUWEND REED DE STAD UIT
Verteld mijn vader, die hem terugzag
Na dertig jaar. EEN TEVREDEN OUDE MAN
Handelend in schoenveters, stropdassen, linnen knopen
In een nest driehonderd kilometer
Van zijn stad verwijderd, op zijn fiets
In regen, sneeuw, in de wisseling van bloedige tijden
HIJ LEEFDE GELUKKIG ALS WAS ER NIETS GEBEURD.
SOLLICITATIE
Ik, Herbert K., eens ovenmetselaar, held
Van de arbeid plotseling, tweemaal activist
Toen mooiprater, in de auto op weg
Van de ene katheder naar de andere (zo
Verleerde ik het spreken!), sprakeloos sta
Ik als uit steen gehouwen, mijn eigen monument
Dat men opgericht heeft ter ere van de
Man, die de nieuwe manier van bouwen bedacht
Voor het oprichten van monumenten, IK
EEN GOD, het leven een glijbaan, dieper
Kun je niet vallen dan in de krantenkolommen
Succes wordt dwang, dwang wekt successen. IK
Solliciteer hiermee naar een betrekking
Als hulparbeider (Levensloop bijgesloten).
MARXENGELSPLATZ
Op de vierentwintig rijen hoge tribune
Die met het hout van twee middelgrote bossen werd opgebouwd
Is op de ochtend van de 1e mei
Het volk bijeengekomen. Om 10 uur begint de demonstratie
Marcheren de leden en candidaten
van het bureau voor politieke zaken,
gevolgd door de regering,
Aan de menigte van driehonderdduizend koppen voorbij.
Er gaat een gejuich op: de minister
Voor nationale verdediging oefent de paradepas!
Om 10 uur 2 verkondigt een luidspreker:
De demonstratie is beeindigd.
KADERAKTE ANNA B.
In het Brandenburgse zand of ergens anders
Verliep mijn leven, waar nu de
Schoorstenen oprijzen, zowel ‘s morgens
Als ‘s avonds vielen ze over mijn vlees heen
Zoals daags over het puin
Werk is werk, ik liep
Zonder broek rond tussen de mannen
Mijn achterste was een fabriek
Die lusten produceerde. Zo kwam
Het socialisme van zijn plaats.
Dit project wordt gesponsord door Goethe-Institut Rotterdam en Woonstad Rotterdam.
